Historie deel-2 ( algemeen) DE GOUDEN GENERATIE In Rozenburg wordt nog altijd met respect over “De Gouden Generatie” gesproken. Het elftal waarmee Rozenburg 1987, onderleiding van de toenmalige trainer Ferry Groeneweg, de 1e klasse bereikte. In die periode het hoogste (zaterdag) amateurniveau van Nederland. Voor veel Rozenburgers zal de herinnering aan Arnemuiden waar Rozenburg door een 0-2 overwinning kampioen van de 2e klasse werd, en het walhalla van het amateurvoetbal mocht betreden, voor altijd in het geheugen gegrift staan. Rinus de Nooijer, Henri Hecker, Francis Janse, Kees Teuben, Rinus de Bil, Bart Lievaart, Leen van Es, en Huibert Degeling, spelen dan al een aantal jaren samen. Maar ook spelers als Ment de Jong, Henk-Jan van der Gaag, en Peter van Bilsen, zijn dan inmiddels in die ploeg van de “Gouden Generatie” toegetreden. De grote vraag in 1987 was natuurlijk of dat team in staat zou zijn om zich te meten met de gevestigde namen uit de top van het amateurvoetbal. Op sportpark West zouden immers ploegen als Noordwijk, Spakenburg, Quick Boys en IJselmeervogels op bezoek komen. Maar moesten de Rozenburgers ook vere uitwedstrijden spelen en naar Oranje Wit (Groningen) Broeksters Boys (Damwoude Friesland) en ACV (Assen) afreizen. Een ploeg dus met louter Rozenburgers in hun midden zou het dat eerste seizoen moeilijk krijgen maar wist zich desondanks toch met enige trots te handhaven. Vooral in het begin van de competitie 1987/1988 waarin Rozenburg in de 1e klasse A uit kwam was het voor de Rozenburgers aanpassen. Het verschil met de 2e klasse was toch wel groot. In de eerste wedstrijd kwam al gelijk Noordwijk op bezoek en met zo,n kleine 1000 bezoekers langs de lijn keken de Rood Gelen na een uurtje spelen tegen met 0-2 achterstand aan. Rozenburg wist terug te komen dat wel, door doelpunten van Paul Klop en Peter van Bilsen, tot 2-2. Maar toch zou Rozenburg geen punt uit deze eerste wedstrijd op het hoogste niveau overhouden. Noordwijk zou in de slotfase nog één keer scoren en daardoor de volle winst naar zich toetrekken. Op dat eerste puntje moest Rozenburg wachten tot de 5e wedstrijddag. Maar toen werd er ook een “Huzarenstukje” uitgehaald. Tegen Quick Boys, op sportpark West, werd dat eerste puntje behaald. De uitslag stond al in de rust op het scorebord 1-1. Voor Rozenburg was Henk-Jan van der Gaag de doelpuntenmaker. Rozenburg zou na dit eerste succesje regelmatig haar puntjes gaan pakken om uiteindelijk op een 10e plaats in de ranglijst te eindigen. Trainer Ferry Groeneweg zou het einde van dat seizoen niet halen en ook doelman Peter van Veluw, moest na een 7-2 nederlaag bij ARC in Alphen aan de Rijn zijn plaats definitief afstaan aan 2e doelman Robert van den Broecke, . Maar Rozenburg mocht verder op het hoogste niveau en zou daar nog vele jaren blijven en wie had dat op die gedenkwaardige dag in Arnemuiden gedacht. Al in het 2e seizoen besefte Rozenburg maar al te goed dat het aan de toekomst moest denken en zag kans om een aantal talentvolle jonge spelers naar Rozenburg te halen. Doelman Perry Hoogstad, kwam van Meeuwenplaat en was vervolgens niet meer weg te denken uit de hoofdmacht van Rozenburg. Hij verdedigde het doel van de Rood Gelen bijna alle wedstrijden die Rozenburg op het hoogste niveau zou spelen. Hoogstad speelde in die periode zelfs een aantal keren in het Nederlands Amateur-elftal. Ook Jo-Jan van Dokkum, , een 16 jarig talent van SC Voorne kwam Rozenburg versterken. En ook Ronald Vermeulen, koos in navolging van Perry Hoogstad voor Rozenburg boven zijn cluppie Meeuwenplaat. In die periode was het spelen op het hoogste niveau nog belangrijk voor jonge spelers en kon Rozenburg de geldbuidel nog gesloten houden. De eerste jaren in de 1e klasse en later hoofd klasse speelde Rozenburg met wisselend succes. Maar vooral het derde seizoen waar Rozenburg zich door een 1-2 overwinning, in de laatste wedstrijd van die competitie, in en tegen Heerjansdam kon handhaven op het hoogste niveau werd bijna als een kampioenschap gevierd. Ook bij de trainersstaf waren er de nodige mutatie. Was het Ferry Groeneweg die Rozenburg naar het hoogste bracht en vroegtijdig moest vertrekken en kon ook Herman Hartgers, het niet al te lang volhouden bij de Rood Gelen. In Kees Vermunt, had Rozenburg een trainer die voor een langere tijd aan Rozenburg verbonden zou zijn. Vermunt, in de wandelgangen wel Kees per punt werd genoemd, bracht Rozenburg resultaat voetbal bij. Uitgaande van een hechte verdediging en het houden van de “Nul” waren voor de sympathieke Brabander bijna heilig. Onder Vermunt maar later ook onder Jan Rab, kende Rozenburg haar betere tijden. Er werd een aantal keren plaatsing in de toenmalige KNVB-beker afgedwongen en kwamen de profs van Sparta, en Excelsior naar sportpark West. Maar natuurlijk was de wedstrijd tegen Heerenveen, in de 2e ronde van de KNVB-beker met 3500 toeschouwers langs de lijn, het hoogtepunt. Een wedstrijd waar zelfs een samenvatting, in studio sport, op de tv van was te zien. Maar langzaam verdween de gouden generatie en moesten ze op sportpark West toezien dat er steeds meer spelers van buiten het dorp moesten worden gehaald om zich op het hoogste niveau te handhaven. Iets waar ze bij Rozenburg erg aan moesten wennen. Maar desondanks wisten de Rood Gelen het toch nog een fiks aantal jaren vol te houden.